Minister van Gennip (SZW) wil dat we meer gaan werken en minister Helder (VWS) wil dat we meer gaan zorgen. Twee boodschappen aan de vrouw die lastig met elkaar te verenigen zijn. Esther Hendriks, bestuurder van MantelzorgNL, stuurde daarover een ingezonden brief naar het AD.

De ingezonden brief van Esther Hendriks, bestuurder MantelzorgNL
(14-04-2023):

Vrouw is niet de oplossing voor alles: werk samen

Minister van Gennip (SZW) wil dat we meer gaan werken om ‘Nederland open te houden’ en minister Helder (VWS) wil dat we meer zelf gaan zorgen om de zorg ‘Toekomstbestendig zorg’ te houden. Daar kan je het toch niet mee oneens zijn? Ik wel! Want méér werken en méér zorgen zijn twee boodschappen vanuit één kabinet aan het adres van de vrouw die haaks op elkaar staan. Kom op, we zijn notabene alle drie zelf vrouw.

Een paar weken geleden deed minister van Gennip in deze krant een oproep aan vrouwen om meer uren te gaan werken ‘Om Nederland open te houden’. Daaruit volgde de onlangs gelanceerde campagne van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW): Wil je meer werken? Laat het merken! Daarin wordt duidelijk dat vooral vrouwen in de zorg worden aangesproken om een paar uur extra te werken.

Klinkt als een goed plan! Als je even achterwege laat dat op een ander ministerie in Den Haag wordt gepredikt dat mensen langer thuis moeten wonen. Vooral omdat we dat allemaal het liefste willen en natuurlijk ook omdat de zorgkosten omlaag moeten. Dit betekent dat we in onze vrije tijd meer voor een ander moeten gaan zorgen. En wie doen dat nu al het meeste in ons land? Juist, vrouwen! En waar werken die vrouwen het meeste? Inderdaad, in de zorg! Dus de vrouwen die het voorbeeld zijn van het ene ministerie, moeten het juist anders gaan doen van het andere ministerie. Namelijk: wat (mantel)zorgtaken overdragen aan je partner en je omgeving, zodat je zelf een paar uurtjes extra kunt werken. Dan laten we twee SCP onderzoeken even achterwege waaruit blijkt dat de informele netwerken om mensen heen steeds kleiner worden én we juist steeds minder sociale contacten onderhouden. Maar stel, je krijgt het én thuis, én met je omgeving én met je baas geregeld dan is er altijd nog zorgverlof om werk en zorg te combineren. Wat maximaal 6 weken per jaar mogelijk is, veelal onbetaald en waar weinig gebruik van wordt gemaakt. Maar dat is wel het lonkende perspectief.

Wordt het niet eens tijd dat de verschillende departementen van het kabinet gaan samenwerken om tot een eenduidige oproep én oplossing te komen? In plaats van het rondpompen van taken en verantwoordelijkheden? Al was het maar om te voorkomen dat het broodnodige potentieel dat nu in de zorg werkt, niet straks om zeep wordt geholpen omdat de druk toch te hoog bleek. Want geloof me, zorgprofessionals én mantelzorgers moeten het samen gaan doen. En daarvoor moet je beide partijen koesteren, echte perspectieven bieden en de druk van de schouders halen. In plaats van ze tot het uiterste drijven en nog meer taken toe te bedelen als: zoek even iemand die zware zorg van je overneemt zodat jij een paar uurtjes meer betaald kunt gaan werken om Nederland open te houden. De grap is namelijk dat juist mantelzorgers Nederland open houden door al zoveel op te vangen van de professionele zorg; met liefde en met gesloten portemonnee. Alleen is dat de kunst van het zien, buiten je eigen koker.