Moeder van Emily SmittEmily Smitt (61 jaar) is sinds 1996 chronisch pijnpatiënt en woont in Almere. In 1995 wordt bij haar man Rolf leukemie geconstateerd. Helaas blijft het daar niet bij, in 2015 wordt er nierkanker ontdekt waar overheen de leukemie in 2016 terugkwam. Maar dat is niet alles, Emily zorgt ook voor haar zieke moeder, samen met haar zus en zwager. Sinds 2016 is haar moeder (94 jaar) draaideurpatiënt: ze gaat ziekenhuis in, ziekenhuis uit.  

“Ik was op” 
Als de man en de moeder van Emily in 2016 beide in het ziekenhuis komen te liggen, is Emily overdag en ’s avonds bij haar man in het AMC. Aansluitend waakt zij samen met haar zus bij haar moeder in het Slotervaartziekenhuis. Emily: “Dit was een slopende situatie voor mij en mijn zusje.” In december 2016 komt haar man te overlijden, waarna Emily begin 2017 een ingrijpende uitgestelde operatie ondergaat. Eind 2017 wordt zij nog eens 2 keer geopereerd binnen één week. “Ik was op.” 

Zorgcentrum 
Haar zusje, zwager en hun kinderen zorgden in die tijd dagelijks voor de moeder van Emily, die in de laatste week van revalidatie weer ging lopen en daardoor niet in aanmerking kwam voor zorgcentrum. Emily regelt dat moeder toch naar zorgcentrum kan teneinde haarzelf, zus en gezin iets te ontlasten en moeder toch nog een vorm van eigen leven met activiteiten te gunnen. “We hebben altijd een intense band gehad met mijn moeder. Ieder weekend kwam ze bij ons, ze had een eigen kamer en ze ging mee op vakantie, het gezin van mijn zus zorgde gedurende de week dagelijks voor haar met maaltijd en al. Zij brachten haar al dagelijks zelf naar bed eerst in aanleunwoning en later in het verpleeghuis. Ze werd door ons op handen gedragen’. 

“Het holde ons echt uit”
“Mijn moeder was sinds januari 2020 palliatief; je denkt dan dat het zonder haar medicijnen snel aflopend is, maar ze leefde steeds weer op. Iedere keer dachten we, nu gaan we de eindfase in. Mijn zus en ik hebben bij herhaling weken bij haar gewaakt. We draaiden 3 continudiensten: 2 nachten op en 2 nachten af, mijn zwager hielp overdag. Het verpleeghuis Eben Haëzer van Cordaan werkte ook heel fijn mee, respectvol! Het was alleen slecht vol te houden voor ons. Natuurlijk hou je het vol, maar we moesten ruimte creëren; het viel me zwaar. Door de intensieve zorg voor Rolf kon ik ook niet echt slapen bij mijn moeder: bij iedere beweging stond ik ‘aan’, maar ik zag het ook aan mijn zusje. Het holde ons echt uit.” 

Warm bad
Emily ging op zoek naar hulp. Op internet vond ze Markant en de ondersteuning van vrijwilligers voor mensen in de laatste levensfase. “Ik heb gelijk contact opgenomen en we ontmoette Barbara, coördinator Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg. Het was een fijne kennismaking, een warm bad. Barbara verstond de problematiek en dat was heel prettig. Barbara koppelde ons aan vrijwilliger Radboud en dat bleek een oude bekende te zijn; zijn kinderen hebben in dezelfde klas gezeten als de kinderen van mijn zusje en zwager, dat gaf een extra fijn gevoel.”

Een zegen 
Vrijwilliger Radboud HolthuizenMaar bekend of onbekend, dat maakte Emily niet uit. “Als je als vrijwilliger iemand wil begeleiden op het sterfbed, dan moet je al een prachtig mens zijn. Anders doe je dit vrijwilligerswerk niet. Radboud was een zegen. Hij deelde alles met mijn moeder. Mijn moeder was religieus, humoristisch en kon relativeren met een lach. Ze lazen samen uit de bijbel en hij kon er met haar heel beschouwelijk over praten. Ze maakten kruiswoordpuzzels en hij las voor uit de Privé, niets was hem te veel. Ze hadden het heel leuk samen. Mijn moeder keek er iedere keer weer naar uit als Radboud kwam en ze had hele verhalen als hij was geweest. Hij kwam vast 1x per week. We hadden een groepsapp en als snel kwam hij wisselend als het nodig was; soms wel 2x per week.” 

Quarantainer
“Tijdens de lockdowns mochten we niet meer naar haar toe. De verpleging bracht haar dan naar beneden naar de quarantainer, daar konden we dan een half uur bij haar zijn; ook Radboud bleef bij haar komen. Het was zo fijn voor ons dat hij kwam. Het gaf rust, wetende dat mijn moeder in goede handen was. We kregen even een adempauze en hoefde niet meer tegen de klok in te werken. We hadden een hecht ploegje om mijn moeder heen, zodat de laatste fase zo prettig mogelijk voor haar verliep. Rustig, vrolijk en respectvol.” 6 juli 2020 overlijdt moeder op 98 jarige leeftijd. “Radboud heeft ook een afscheidswoord gesproken bij de uitvaart. Wij kijken er in dankbaarheid op terug.” 

Mooie mensen
“Lang heb ik gedacht, we redden het onderling wel: we kunnen dit. Achteraf had ik spijt niet eerder kennis te hebben genomen van Markant, dan had ik hun ondersteuning veel eerder aangevraagd. De ondersteuning van Markant leverde ons veel: het was zo fijn voor mijn moeder en voor ons dat Radboud kwam! De vrijwilligers van Markant zijn mooie mensen met een mooie mentaliteit; hoeveel liefde moet je in je hebben om dit vrijwilligerswerk te doen: Respect!” 

Wilt u ook een vrijwilliger aanvragen? Of wilt u meer informatie?
Neem contact op met Markant via 020 886 88 00 of mail naar vptzamsterdam@markant.org