“Mam, wat heb je het weer goed voor elkaar,” zei de jongste dochter toen Miep haar na het kennismakingsgesprek met Ellie ’s avonds nog even belde. Ellie Dijkshoorn stond die middag voor haar deur in Geuzenveld. Een oproepje in de lokale krant omschreef precies wat de 92-jarige Miep zocht. “Dat kan geen toeval zijn.”

Ze giert van het lachen. Dan weer serieus. Natuurlijk hebben ze het ook wel eens over de zwaardere dingen in het leven, vertelt Miep. Ouder worden, de zin van alles. Maar ze hebben vooral heel veel lol. Elke dinsdagmiddag, als Ellie na haar vrijwilligerswerk in het ziekenhuis naar Miep gaat, wordt er gepraat, heel veel gepraat, en gelachen.

Lekker naar buiten
Miep Meijer was een van de eerste bewoners in de jaren vijftig in de toenmalige nieuwbouwwijk aan de rand van Amsterdam. “Ik kom van buiten en vond het hier, in die toch erg grote stad, heerlijk rustig.” Sinds oktober, toen de herfst net inzette, is er het wekelijks bezoek waar ze – al heeft ze voldoende andere bezigheden in een week – erg naar uit kijkt. Ellie: “Als het wat warmer wordt, gaan we lekker naar buiten.” Miep wordt blij bij de gedachte aan koffie met appeltaart in het zonnetje bij de Akermolen.

Geen toeval
Tijdens het gesprek glimt Miep als ze over Ellie praat. De warmte is wederzijds. “Ik zocht vrijwilligerswerk,” begint Ellie het verhaal van hun ontmoeting. Lang was de zoektocht niet. Met precies in gedachte wat ze wilde – iets met een oudere, een vrouw graag, vooral praten en graag in de buurt – tikte ze haar wens online in. “Ik kwam bij de Vrijwilligerscentrale meteen op de vacature van Markant terecht: een 92-jarige dame in Nieuw-West zocht iemand om gezellig mee te praten.” Miep: “Dat kan geen toeval zijn.”

Vredige fase
Ze voelen elkaar aan. Na enkele ontmoetingen stuurde Ellie vanaf haar vakantieadres op de Wadden een kaartje. De tekst trof Miep enorm. “Het was precies wat ik voel. Dat iemand mij al zo goed begrijpt na zo’n korte tijd…” Miep is in een reflecterende fase. Een vredige fase ook, zegt ze. “De tijd die ik nog heb wil ik zo ontspannen mogelijk doorbrengen. Praten met Ellie draagt daar zeker aan bij. Door haar, door de gesprekken met haar ga ik nadenken ook over wat ik in mijn leven heb gedaan, hoe ik was en nu ben.” Met een lach: “Het wordt me door haar vooral duidelijk dat dingen simpeler kunnen.”

Geen belasting
Soms vraagt ze het Ellie: “Ik belast je toch niet?” Ellie schudt altijd haar hoofd. “Ik kijk uit naar deze middagen. We klikken enorm.” Ze lunchen, ze praten, ze patiencen en binnenkort gaan ze samen een boek over een onderwerp dat hen beide interesseert lezen. “Dat kun je toch geen belasting noemen,” antwoordt Ellie ten overvloede aan Miep. Die is blij dat ze deze stap heeft gezet. “Mijn generatie is erg van: wat de boer niet kent, dat eet ie niet. Mensen durven het daardoor misschien niet aan om iemand op bezoek te vragen. Maar het is erg goed geregeld. Je krijg niet zomaar iemand. Ik gun iedereen een Ellie!”

Ben jij ook op zoek naar vrijwilligerswerk?
En weet je wat je wilt? Word vrijwilliger bij Markant! Wij zoeken voor jou een leuke maatje. Meld je aan of neem contact met ons op voor een kennismakingsgesprek. Bel 020 886 88 00 of mail naar info@markant.org.

Lees hier nog meer ervaringsverhalen van onze vrijwilligers.