Soms lijken ontmoetingen voorbestemd. Dat ondervond Cynthia Eersel toen zij als vrijwilliger palliatieve zorg werd ingezet bij een terminaal zieke Surinaamse mevrouw.  Toen ze ging kennismaken met het gezin, deed Cynthia een opzienbarende ontdekking.

Toeval of voorbestemd?

“Mevrouw heeft kortgeleden te horen gekregen dat zij is uitbehandeld. Zij en haar man, allebei rond de 80, wonen thuis. Voor haar man wordt het te zwaar. Mevrouw put veel kracht en steun uit haar geloof. Ze vindt het fijn om lekker te babbelen en voorgelezen te worden. Met deze informatie ging ik op pad om kennis te maken met dit gezin,” vertelt Cynthia.
“De familienaam van dit gezin kwam mij bekend voor. Ik had meteen het gevoel dat ik hen ergens van kende” zegt Cynthia, die zelf ook uit Suriname komt. “En dat klopte want toen ik dit ter sprake bracht, bleek dat onze families vroeger veel met elkaar hebben opgetrokken. Mevrouw en mijn moeder hebben in Suriname samen de lerarenopleiding gedaan en werden vriendinnen. Onafhankelijk van elkaar vertrokken onze families naar Nederland en zijn elkaar uit het oog verloren. Mijn verbazing werd nog groter toen mijn moeder me vertelde dat deze mevrouw mijn peettante is. Ik begreep het eerst niet want op mijn doopbewijs staat een andere achternaam. Dat bleek haar meisjesnaam te zijn. Ik was er beduusd van. Mijn peettante die ik zo kort voor haar dood terugvond. Was dit toeval of voorbestemd?”

Magische momenten
“We hebben het, in de korte tijd dat ze er nog was, heel fijn gehad” zegt Cynthia. “Gepraat over vroeger, over dingen die zij leuk vond en muziek waar ze van hield. Hoewel ze geen trek meer had in eten wilde ze nog wel graag een ijsje. Van de paar likjes die ze op kon heeft ze erg genoten! We hebben veel gesproken over het geloof. Ze vond het fijn als ik haar voorlas uit de bijbel. Ook wilde ze graag samen bidden. Dat waren bijna magische momenten. Je bidt vanuit je hart want je weet dat het einde nadert. Dan zag ik dat er een grote rust over haar kwam. “Nu is het goed”, las ik in haar ogen. Drie weken nadat we elkaar terugvonden is ze overleden. Ik heb er vrede mee en kijk met veel dankbaarheid terug op deze bijzondere ontmoeting.”