Jozef Wist, 61 jaar, is een vrijwilliger die al enkele jaren met veel plezier ondersteuning biedt aan mensen die ongeneeslijk ziek zijn en hun mantelzorgers.
Bijzondere momenten die hem bijblijven legt hij graag vast.
“Tijdens ons laatste contact gebeurde er iets heel moois. Wij gingen naar het Amstelpark om de Rhododendron Vallei te bekijken. Het was een oude wens van mevrouw om deze bloemen nog een keer in bloei te mogen zien. Ik duwde haar met de rolstoel door de vallei heen. Het was echt heel mooi, overal rhododendrons in alle kleuren. Ik heb heel veel geleerd over deze bloem. Ze was heel blij, dus ik ook.
De perfecte kroket
Daarna wilde ze iets eten in het park maar het was maandag en alles was dicht. De snackbar in de buurt van de zorginstelling was de enige mogelijkheid. Haar rolstoel noopte ons buiten te blijven. Ze bestelde een kroket en omdat wij geen tafeltje hadden, kreeg zij dat slappe witte plastic bakje met hete kroket inclusief zakje mosterd en plastic vorkje op haar schoot. Zij kan maar één hand gebruiken dus dat kon niet goed gaan. Ik bood aan om het mosterdzakje te openen en de mosterd eruit te persen. Dat vond ze goed. Ze wilde de mosterd graag op de kroket, dus verdeelde ik de mosterd er zo zorgvuldig mogelijk overheen, want ik weet hoe belangrijk deze kleine dingen voor haar zijn. Toen ik klaar was, zei ze: ”Perfect!”
Toen we terug waren op haar kamer zei ze dat ik goed voor haar zorgde en dat ze het plezierig vond samen met mij. We bedankten elkaar voor de mooie dag en het samenzijn bij de bloemen.
Dit was onze laatste ontmoeting.”