Assia Boudchourt (47) is vrijwilliger bij Markant. Ze komt op woensdagmiddag bij Dirk ’t Hardt (93) die extreem vergeetachtig is. Assia wilde zich graag nuttig maken toen haar jongste zoon eenmaal volwassen was. Ze zocht op internet naar geschikt vrijwilligerswerk, kwam Markant tegen en schreef zich in. Ze komt inmiddels bijna een jaar bij Dirk met wie ze een wekelijkse wandeling maakt richting Plein 40-45.

Assia komt rond 12 uur en smeert dan een boterham voor Dirk. Meestal is iemand van de thuiszorg op dat moment bij Dirk. Vandaag geeft Sonja van de thuiszorg Dirk een scheerbeurt. Assia: “Zorgen voor meneer ’t Hardt past bij mij. Gewoon relaxed zitten, wat kletsen. Soms heeft hij geen zin om te praten. Dan is het stil maar hij weet dat er iemand is. Hij vindt het leuk dat we samen naar zijn favoriete TV-programma kijken”.

Koffie met een gebakje
Het klikt heel goed tussen Assia en Dirk. “Assia vind ik een prettig persoon”, zegt Dirk. Assia: “Ik wandel veel met Dirk. Vaak lopen we naar de HEMA en drinken koffie en eten er een gebakje bij. Als ik met Dirk praat, hebben we het erover dat-ie in de war is of dat-ie niet goed geslapen heeft. Soms gaat het over zijn vrouw die lang geleden overleden is of zijn vriendin die er intussen ook niet meer is.”

Amsterdamse humor
Op vaste punten langs de wandelroute staat Dirk stil en zegt steeds dat hij vergeten is wat daar vroeger stond. Dat gaat al sinds het begin dat Assia hem kent zo. Ze heeft daar geen enkel probleem mee. Dirk mag dan zijn geheugen deels verloren zijn, zijn hersens werken voor de rest nog uitstekend. Hij is een markant figuur in de buurt, bij de HEMA kennen ze hem allemaal, van toiletjuffrouw tot serveerster. Assia: “Dirk heeft échte Amsterdamse humor. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik volgende week weer kom, grapt hij dat hij dan zorgt dat de deur dicht zit. Soms heeft hij mindere dagen. Dan pas ik me aan.”

Marokko
“Het zorgen moet in je zitten, dat moet je voelen. Verder vind ik dit nu zo leuk dat als ik er geen tijd voor zou hebben, ik er tijd voor zou maken. Tot mijn twaalfde ben ik in Marokko opgegroeid. Zorgen zit in mijn genen. Als de buren hulp nodig hadden, gaf mijn moeder die. Wij zijn er mee opgegroeid.”

Blij
De thuiszorg is ook heel tevreden met Assia: “Wij kunnen niet naar buiten met meneer, daar is geen tijd voor. Wij hebben per persoon een beperkt aantal minuten. En dan moet je weer door naar de volgende. We zijn echt heel blij met haar.”